Stary Nowy Jork Songtext / Lyric

Zaburzenia, rozterki, wstręt do kwestii przyziemnych

Złe nawyki i lęki rozstrajają mi błędnik

Wizje zapchanych tętnic, w imię poezji

Mój introwertyzm, który ginie podczas ekspresji

Próbując wyodrębnić to co ważne od materii

Bo czasu zostało tyle, co kwasu w mojej baterii

Biorąc pod uwagę to co za mną - całkiem sporo

Cóż, wena mnie dopada gdy zanika kolor

Cóż, regularnie nie podlewam kwiatków

Z moim stylem życia koreluje tylko kaktus

Wszystkie roztocza na mnie, nie jestem tu z przypadku

I wie to kilku świadków moich wzlotów i upadków

W większości żyję pośród nich codziennie

Szkoda tylko, że w jednej okna są nieszczelne

Z innymi wieczorami łączę się przez internet

I rozmawiamy o tym, że życie jest beznadziejne już

Mimo to, jesteśmy spoko wciąż

Napierdalamy się ze swoimi wizjami #podziemny_krąg

Ostatnie wersy, ostatni bastion, ostatni sort

Pokolenia, któremu gra w duszy stary Nowy Jork

(Stary Nowy Jork x3)

Choćbym nie wiem jak próbował, nie umiem pisać bez treści

Nawet w nowych butach chodzę po grząskiej nawierzchni

Brud klei się do mnie, deszcz obciąża rzęsy

Dzięki czemu obraz jest ostrzejszy i wcale nie węższy

Wręcz przeciwnie - rejestruje pełne spektrum

Dosłowność dosłownie wyrywam z kontekstu

Mógłbym napisać, że tęsknię, że czuję pustkę w sercu

Ale byłaby to strata Twojego czasu i mojego wersu

Wolałbym zobaczyć rano jak wyciskasz pasty tubkę

Ja wychylam się zza Ciebie by spotkać Twój uśmiech

W lustrze. I przez moment jest niezręcznie

Ale na szczęście nikt się nie sili na elokwencję

Kiedyś pierwszą piosenkę nosiłem w wielkim walkmanie

W czasach gdy satysfakcji nie mnożyłeś przez wyświetlenie

Propsy były jeszcze słowem - mówionym, niepisanym

A jak ktoś nie czuł Twojego stylu to wychodził z bramy, ziom

To był stary Nowy Jork

(Stary Nowy Jork x4)

Wciąż zachwycają mnie stare elewacje

I tęsknię za dyskusjami na schodowej klatce

Nawet jak występowały eskalacje

A sąsiad straszył, że ma już komendę na słuchawce

Stary Nowy Jork /// x4