Robbie II Songtext / Lyric

Robbie poetste instinctief z'n tanden

voor hij de nacht in reed, stoere dingen zei en deed

Hij had alleen lawaai en apekool voor handen

en het was altijd al te laat als iets hem speet



En hij vond het zelf ook steeds minder leuk

maar hoe merk je zoiets als een buil op een deuk

Hij ging door, schijnbaar onverstoorbaar door






Maar één keer te vaak z'n broek gescheurd

aan het zadel van z'n fiets

altijd een nieuwe, nooit 'ns een oude

nooit 'ns echt ziek maar altijd verkouden



En hij werd er zo moe van

zo ongelooflijk moe van

Maar hou je schouders recht had z'n vader gezegd



Ach Robbie je aarde zal nooit de dijk kunnen dichten

Alleen is alleen en alleen kan je niemand verplichten

Dus neem er nog één en dan blijven we samen tot morgen

Dan zien we wel weer ach kerel maak je geen zorgen