Robbie Songtext / Lyric

Robbie poetste instinctief zijn tanden,

voor hij de nacht in reed, stoere dingen zei en deed

hij had alleen lawaai en apekool voor handen

het was altijd al te laat als iets hem speet

en hij vond het zelf ook steeds minder leuk

maar hoe merk je zoiets als een buil op een deuk

hij ging door, schijnbaar onverstoorbaar door






maar een keer te vaak zijn broek gescheurd

aan het zadel van zijn fiets

altijd een nieuwe en nooit eens een oude

nooit eens echt ziek maar altijd verkouden



en hij werd er zo moe van

zo ongelooflijk moe van

maar hou je schouders recht

had zijn vader eens gezegd



Ach Robbie, je aarde zal nooit de dijk kunnen dichten

Alleen is alleen en alleen kun je niemand verplichten

dus neem er nog een en dan blijven we samen tot morgen

dan zien we wel weer ach kerel maak je geen zorgen