Nie Pierwszy Raz Songtext / Lyric

nie pierwszy raz przyglądam się życiu jak przemija

stojąc obok gorączkowo sam się przeklinam

nie chcę szukać rozwiązań, wskazówek

po kurwie zmęczony nie zostanę tutaj uwierz

coraz częściej gubię się w przekonaniach

przez to zwalniam, czuję presję, która mnie dogania

zbieram myśli, lecz nie mogę wylać ich

nie ogarniam, ta sytuacja nie sprzyja mi

nie potrafię wyrazić swoich uczuć

mój stan emocjonalny wciąż tkwi w bezruchu

tracę kontakt z otoczeniem

może już skazany jestem do końca na niepowodzenie

nie próbuję na nowo żyć, tak odchodzą dni

przemawia przeze mnie kryzys osobowości

mam już tego dość, nie wytrzymam chwili dłużej

zapadam w sen i znów się w tej samej chwili budzę






nie pierwszy raz nie mam nawet czasu na miłość

mówiłem nie chcę dać się zatruć temu światu Babilon

pochłania mnie mimo wszystko muszę akurat przyjąć

że po prostu to jeden z etapów na milion

żeby nie dać się pogrążyć, nie stać się podobnym do innych

uwolnić się od hipochondrii

od błędnych wyobrażeń tych co nawet

zakładają, że szczęście jest możliwe tylko razem

prześladuje mnie to pieprzone przeczucie

że nie wiem dokąd uciec a jestem sam więc dokąd wrócę

powoli niszczy mnie samotność

na spółkę z niepewnością odczuwam to za mocno

zawrotną prędkość osiąga to życie

stoję w miejscu nie wiem jak rozpoznać to życie

załamuje znowu się mój wizerunek

nie odróżniam się od innych osób, kiedy idę w tłumie

tracę poczucie indywidualności

zlewam się z otoczeniem nie ma czego tu zazdrościć

czekam na nocny już którąś minutę

wciąż mieszają mi się w głowie dobry humor i smutek

otoczony ciszą pustych dzielnic

wyludnionych ulic przeraźliwie sennych osiedli

wpatrzony w niebo stoję w strugach deszczu

bez sensu wkurwiam się znów szukając pretekstów



nie pierwszy raz zamykam się w sobie jak krwioobieg

podczas gdy okoliczności nie są zbyt dogodne

czasem nie mam porozmawiać z kim dosłownie

od za wielu osób się odwróciłem

ktokolwiek mnie znał to z czasem opuścił

moi znajomi są mi obojętni, bo raczej są puści

często wraca do mnie przeszłość w przebłyskach

bo kiedy nie znam jutra to chcę ją odzyskać

za wszelka cenę, szukam na dnie jej

nie czuję życia mimo faktu, że oddycham tlenem

sekundy uciekają gdzieś razem z wiatrem

jak dalej tak pójdzie to popadnę w alienację

czas przelewa sie przez palce leniwie

wiesz i nawet jak chce to nie zacznę gdzie indziej

przerywa mi nocny stając na przystanku

chuj przejdę się, bo odpierdalam od tych blantów