poznym popoludniem Songtext / Lyric

Patrze ból, ból zatopiony w oceanie porcelanowych
kul
Wype³nionych pomys³ami tak jak pszczo³ami ul
Wypierdzielony na kanapie niczym król
Le¿ê lekki jak kurze pierze, cisza niczym w operze
Patrze zerkam i oczom nie wierze
PóŸnym popo³udniem biba s³ów na papierze
Szczerze troche mi zak³ócaj¹ spokój
Kurz¹ alfabetycznie jakby w amoku
PóŸnym popo³udniem a¿ mi osiwia³ pokój
Co za siekiera ³za siê krêci w oku
Rozmowy miêdzy wyrazami chyba w toku
a ja przesuwaj¹c obraz wzroku dostrzegam j¹
Gdzieœ tam zupe³nie zboku, mam roproszone myœli
niczym na jawie
a ona jak przestraszona popija kawe,
Gdzieœ lukaj¹c nie mieszaj¹c siê w zabawê
Teoretycznie przegrzeczna dziewczynka oœwietlona
ultrafioletem
Mimika s³odka jak malinka
PóŸnym popo³udniem stoj¹c, wygl¹da ju¿ nie tak
cudnie
Figlala ledwo siê trzyma, na nogach po zawieszana
Jak kukie³ka na linkach, twarz poblad³a niczym
bulinka
Oczka ukoœne to chyba chinka, przyozdobiona
duperelami jak choinka

PóŸnym popo³udniem czêsto siê za nimi chowa
pozas³aniana przez trzy s³owa
PóŸnym popo³udniem Czêstochowa, póŸnym
popo³udniem Czêstochowa
PóŸnym popo³udniem siedze i piszê, biba wyrazów
zak³óca ciszê

Sciany pêkaj¹ gdzieniegdzie niczym klisze, czy to
paranormalne czy to œni siê?
PóŸnym popo³udniem idê i myœle, œlepy na k³ótnie,
myœli i w umyœle œle uœmiech
Muœnie ciê, nie uœniesz, ju¿ wiesz
PóŸnym popo³udniem idê, idê noga za nog¹ jak
wdech i wydech, idê swoj¹ drog¹
Przez Atlantyde idê i widze piêkno i ohydê,
Ka¿dy incydent jak rtêæ umyka w momencie
Gdy go dotykam znika œnieg, cieæ, pêkniêcie
chodnika
Idê oj zdjêcie za zdjêciem pstrykam, temu miastu
bez ryzyka
Pe³en zastój, stój! poczekaj, poczym poczuj
nastrój galaktyka
i ziarenko piasku nie ma nas tu posk³adanych z
kontrastów
Czerñ onyksu, biel alabastru, có¿ teraz ju¿ bez
balastu,
Idê idê trzymam czas w potrzasku.