Centurio Songtext / Lyric

Pustka straty wkradła się do mojego zycia
I ukształtowała je, żeby służyło jej za dom
Zasypiam w dziurę tak czarna jak smoła
I budzę się w cienie poprzedniego dnia Jam jest centurion
Bo takich jak ja są setki Dziś tu, a jutro odchodzę
Zrodzony z pustki i żalu
W smutek i los pełen cieni
W pusty wymiar pozbawiany głębszej myśli

Jeden z wielu punktów ciemności
A jednak jak diament w piachu

Jam jest centurion
Są nas miliony
Rozkazujące naszym jednoosobowym armiom
Jestem swoim podwładnym i swoim własnym zwierzchnikiem

Bezimienna armia nieczułych mieczy
Wezwanych by zebrać się na brzegu
Oni nie potrzebują ni sług, ni panów
Jako że sobie samym przysięgli posłuszeństwo

Zeszłe stulecia są moim schronieniem
Wychowały mnie kamienne posągi
Karmiła mnie rosa zostawiona przed krótka noc
Jestem tym , którego porzuciło światło

Przeciw nadziei, przeciw marzeniom

Za uwięziona wolę będę walczył
Za ograniczona wyobraźnię
I za, och, wyprostowana postawę

aby przywrócić równowagę mentalną
przywrócić słowom ich moc
a bezksiężycowej nocy jej ciemność
i aby wojownicy odnaleźli powód do walki

mój wzywajacy okrzyk zamiera na wysokiej pod niebo ścianie jęków
to osierocone wdowy opłakują swą młodość
cienie mieczy zagrzebanych w pamięci
przecinają ekran wymiaru
żeby zatrzymac kołysanie pustej kołyski
kamień o kamień uderza, łoskot jak hipnotyzujący śpiew, zanika w ataku burzy śnieżnej
oto centurion, maszeruje z jemu podobnymi

Jam jest Centurion