Een Klein Stukkie Songtext / Lyric

Ze zet de ene voet voor de andere, dan de ander voor de een

Staat dan even wat te hijgen, op te letten

En dan weer een heel klein stukkie

Rustig aan, geen ongelukkie

Als ze valt, wie zou haar weer rechtop gaan zetten



Heeft al twee trams laten lopen, want die waren haar te vol

Ze is bang dat ze haar binnen zullen pletten

En nog twee trams laten lopen, want die deur die blijft niet open

Kan haar voet niet tijdig op de treeplank zetten



refr.:

Want als je ouder wordt, word je een stukkie kleiner

Een heel klein stukkie, maar je merkt het toch steeds weer

Want als je ouder wordt, dan krimp je uit je kleren

En als je dood bent, past geen enkele jurk je meer



En dan is ze eindelijk binnen, staat doodstil in het gedrang

Ziet geen stoel of stang en kan niet bij de lussen

Weet niet waar ze vast moet houwen en geen rug is te vertrouwen

En misschien zit er wel een stiletto tussen



refr.






Ziet tenslotte dan het knopje, om de tram te laten stoppen

En dan weer een knop, dan gaat ie eindelijk open

Twee haltes te veel laten lopen, ze staat in het donker weggekropen

Vreemde buurt en heel langzaam gaat ze lopen



Ik was zeven, late herfst, donker om vijf

Post jij die brief, heeft niks om het lijf

Zei m'n vader, en ik rende, met het zweet om m'n rug

Elke boom een keren, elke schaduw te veel

Brief in m'n vuistjes, hart in m'n keel

Kinderangst, komt nooit meer terug

Komt nooit meer terug



Elk jaar komt de herfst wat vroeger

Elk jaar wordt het vroeger donker

Buurt wordt vreemder, weg wordt langer met de pas

Om je heen wordt alles groter, en de cirkel is gesloten

Beetje wordt het weer zoals het heel heel vroeger was



refr.



Want als je ouder wordt, dan krimp je uit je kleren

Je wordt zo broos en klein, ze zien je niet meer staan

Want als je ouder wordt, word je een stukkie kleiner,

Alleen het verdriet

Groeit elke dag

Een stukkie aan