Przyroda Songtext / Lyric

głusza przeszła w szept

pod stopami śnieżnobiały śnieg

wierzba z chmurą toczą wieczne boje

barwy tęczy chcą zostać tylko razem z nią

nie jak piorun z wierzbą rozdzielone



płyną z wiatrem szron i lód a przy sterze siedzi chłód

bezmiarem głodnych pustych słów szukają własnych dróg

mgła ukrywa w sobie dom jak nie zgranych orkiestr sto

zapomnieć pośpiech, ulic zgiełk nie miotać się jak dźwięk

i mysią dziurą uciec gdzieś – i mysią dziurą uciec gdzieś…






próżnia zaszła mgłą

wierzby płakać chcą

chmura chce radości szukać dalej

czeluść woła mnie

nie opuszczaj teraz mnie

bóg nakazał płakać, a więc płaczę



płyną z wiatrem szron i lód a przy sterze siedzi chłód

bezmiarem głodnych pustych słów szukają własnych dróg

mgła ukrywa w sobie dom jak nie zgranych orkiestr sto

zapomnieć pośpiech, ulic zgiełk nie miotać się jak dźwięk

i mysią dziurą uciec gdzieś – i mysią dziurą uciec gdzieś…