Veel Nacht En Weinig Maan Songtext / Lyric

het was al laat met weinig maan

ik liep naar huis genoeg gedaan

mijn warme bed mijn lieve lief

en morgen vrolijk verder

uit een portiek sprak ze me aan

ik had haar daar niet eens zien staan

want zij was zwart en er was veel nacht

ze vroeg of ik haar nog kende



ik keek haar aan zag haar gezicht

in het weinige lantaarnlicht

nou nee niet echt eerlijk gezegd

zou ik het zo niet weten

het glinsteren van zilverpapier

haar ogen een beetje weg van hier

ze lachte wat en zei me

dat ze mij niet was vergeten



veel nacht en weinig maan

veel nacht en weinig maan






we gingen naar dezelfde school

leerden dezelfde apekool

maar ik was ouder

zij zat een aantal klassen lager

maar ik moest haar kennen ga maar na

de enige zwarte in de straat

dat valt toch op in zo'n nette buurt

die tuintjes die garages



veel nacht en weinig maan

veel nacht en weinig maan



ik herinnerde me vaag

die straat weer met een rozenhaag

om ieder tuintje en op de stoep

een zwart meisje met vlechten

een klein zwart meisje op een fiets

en ergens klopte er iets niet

haar pa en ma die waren wit

dus dat waren niet de echte



veel nacht en weinig maan

veel nacht en weinig maan



we stonden daar ik keek haar aan

haast even oud nu het kan vreemd gaan

en niet eerlijk en niet goed

we zeiden tot ziens het beste

toen ik nog omkeek zag ik niets

geen vlechten meer geen roos geen fiets

een vlammetje in een portiek

dat spoedig uit zou waaien



veel nacht en weinig maan

veel nacht en weinig maan