Lage Landen Songtext / Lyric

Lage Landen

Boudewijn de Groot

liggend op mijn rug

in het gras van Maas en Waal

kijkend naar de wolken

die langzaam overdrijven

één heeft het gezicht

van het allereerste meisje

lieve Inge Blaauw

ik wil altijd bij je blijven



liggend op mijn rug

in het gras der Lage Landen

kijkend naar de wolken

in hun trage glijvlucht

als de gebolde zeilen

van Bontekoe en De Ruyter

schepen vol met specerijen,

zilver en eerzucht






Lage Landen

Lage Landen

melk en honing, overvloed

en ineengeslagen handen

grootgebracht met Neerlands bloed



liggend op mijn rug

in het gras van Maas en Waal

zie ik de wolken schuimen

als de golven van de zee

de duinen en de dijken

die een weerloos volk beschermen

zijn veiliger dan 't gebed

van pastoor en dominee



liggend op mijn rug

in het gras der Lage Landen

kijkend naar de wolken

als trage wieken van een molen

ik zie de zakken meel en graan

in metershoge stapels

waarachter eens in oorlogstijd

de mensen zich verscholen



Lage Landen

Lage Landen

melk en honing, overvloed

en ineengeslagen handen

grootgebracht met Neerlands bloed



liggend op mijn rug

in het gras van Maas en Waal

hagelwitte wolken

aan een maandagmorgenwaslijn

ze zien er veelbelovend uit

en drijven vredig over

wat zouden dan opeens

die regendruppels in het gras zijn



liggend op mijn rug

in het gras der Lage Landen

zie ik een dikke grijze deken

van Delfzijl tot aan Veere

ik zie nauwelijks verschil

de gewenning is begonnen

er drijven regenwolken mee

als wolven in schaapskleren



Lage Landen

Lage Landen

melk en honing, overvloed

en ineengeslagen handen

grootgebracht met Neerlands bloed



liggend op mijn rug

in het gras der Lage Landen

zie ik donkergrijze wolken

en grilliger van vorm

één dreigt vol moordzucht

een andere ontbloot zijn tanden

ze hangen roerloos boven me

in de stilte voor de storm



Lage Landen

Lage Landen

melk en honing, overvloed

uit ineengeslagen handen

vloeit steeds vaker Neerlands bloed