Het Meisje En Het Blauwe Meer Songtext / Lyric

Ik zag haar in het Vlaandern land

Verscholen tussen het korem

Zo blond dat mijn oog zich scherpen moest

Anders ging zij verloren

Ver aan de horizon

Zag ik de hoge Gentse toren

Die zij juist was ontvlucht

Maar wij zijn daar van weggegaan

Want alle Vlaamse legen

Terwijl mijn eigen schaduw zelfs

Geen bron kwamen wij tegen

Toch wie de langste paden kiest

Vindt altijd ergens regen

Of koele avondlucht

De herfst kwam over Barreland

Met nevel in de bomen

Wij zijn aan vele omzwervingen in het noorden aangekomen

Daar hebben wij het smalle pad naar het blauwe meer genomen

Nu zwart en peilloos diep

De winter sneed door het besneeuwde veld

Het meer lag dichtgevroren

Mijn lief, daar gaan haar Vlaanderland

Verlaten en verloren

Ze liep alleen de nacht in

De sneeuw wiste haar sporen

Ik merkte het niet

Ik sliep

Mijn lief is door het land gegaan

Zonder de weg te weten

De winter lang heb ik alleen aan het blauwe meer gezeten

Het zijn de kortste uren

Die zich het minst laten vergeten

't Is niet de pijn zo zeer

Wie haar mocht zien in 't Vlaandernland

Gelukkig of verloren

Zeg haar dat ik te wachten lig

Mocht zij dat willen horen

In het noorden waar 't nu lente is

En waar maals ooit te voren

Aan de oevers van het blauwe meer