Heksen-Sabbath Songtext / Lyric

Mos en morgendauw lichten op in de eerste rose zonnestralen

Bloemen openen de kelken, vaag en versluierd in nevel

Het is ochtend en de nacht is voorbij

De heksen zijn verdwenen en zo ook de kollen en kobolten, de gedrochten

Weggevlogen op de eerste stralen van de nieuwe dag



Was het een droom



De nachtvlinder roept in hoge klaagzang de prooien bijeen uit het bos

Een warm bos waar het donker begint te worden

Bladeren trekken de sporen van de nachtvlinder die zich zingend een weg baant

Langs geschorste stammen, langs de bemoste grond, in de schaduwen van een warm

bos waar het nacht is






Terwijl de honden slaperig wachten en waken tot het weer dag wordt leest

Kardansus de Kobolt werken van oude alchemisten, in licht ijdel en vage spreuken

In uitheemse taal van verzonken landen spreken zij zich uit tot het mystieke

Volk dat ver achter melkwegen en zonnestelsels van diep onder de

aarde, uit spelonken en holle grotten, uit gebouwen die angstvallig

gemeden worden door mannen en vrouwen van debiele dorpen in het achterland

Het volkje dat overal vandaan in drommen aan komt zetten

Ze komen de heuvel op



Vallen neer als kometen, gezeten op de rug van de raaf

Heksen en kollen, kobolten en poliepen

In aanbidding voor het middernacht

Ze bezetten de heuvel in vervoering in het zwart van de nieuwe maan



Het geluid van hun komst doet stilte ontstaan

Stilte, de verschrikking gelijk