De Zwembadpas Songtext / Lyric

Hij zat altijd op het pleintje bij ons voor de deur

met zijn veel te harde stem en zijn penetrante geur

en maar protesteren tegen dit redeloos bestaan

en dat als wij achter de ramen

niet snel tot inkeer kwamen de wereld zou vergaan

de kinderen speelden door ze waren zijn geschreeuw gewoon

en wie hem wilde redden kon rekenen op zijn hoon

ik voelde medelijden met die moedeloze man

toen ik op een winterdag

die zwerver zitten zag

was het eerste wat ik dacht:

die ken ik ergens van






Hij was een oude junkie al heel lang aan de dope

vol mooie levensdromen als hij langs de gevels sloop

uit een jongensboek gelopen en maatschappelijk ontspoord

als hij op zoek was naar een dealer

zat de duivel op zijn hielen tot hij had gescoord

eens liep hij de stad uit hunkerend naar een nieuw bestaan

hij dacht: als ik het anders wil dan moet ik hier vandaan

maar bij de brug gekomen zag hij de horizon

aan de lege overkant

aan het einde van het land

en door heimwee overmand

keerde hij weer om



In de zwembadpas

de benen nauwelijks zichtbaar

onder een lange regenjas

ietsje door de knieën

als zonder latten skiën

zo was de zwembadpas