Moed Susanne Songtext / Lyric

De achtste maart, om twaalf uur 's nachts

Moest jij je land verlaten

Samen met je ouders

Het einde van een heksenjacht

Acht maanden in een kerker

Maar geen gebogen schouders

Eerst wilde je de wereld zien

Maar mocht het land niet uit

Toen deed je het op jouw manier

En werd je in jouw vlucht gestuit



Moed, Susanne, en als je hier bent, trek je eigen plan

Moed, Susanne, nu geen versperring, jou weerhouden kan

Geen gevangenis en geen gordijn

Geen geschiedenis, jouw eigen leven






Als kind was je nog enthousiast

Vervuld van idealen

Een perfekt socialisme

Maar jouw gedrag was ongepast

Te vrij en ongebonden

Niet geschikt voor het mechanisme

Vijftig meter voor de grens

Werd jouw leven tot een hel

Weken, maanden ondervraging

Brachten jou van cel tot cel



Jouw cel was vochtig, vuil en koud

Het eten niet te vreten

Je probeerde wat te praten

Een gummiknuppel, eeuwenoud

Heeft jou niet kunnen breken

Dus werd je vrijgelaten

Maar zeg me: wat is vrijheid

Moed, Susanne, en als je hier bent, trek je eigen plan

Moed, Susanne, nu geen versperring, jou weerhouden kan

Moed, Susanne, en maak er nu je eigen leven van